Κατανόηση, Αποδοχή και η Μοναδικότητα της Έκφρασης
Όταν λέω να καταλάβουμε, δεν εννοώ αναγκαστικά ότι πρέπει να αποδεχτούμε αυτό που ακούμε, αλλά να το σκεφτούμε. Πολλές φορές, αν θέλουμε να διατυπώσουμε κάτι, παράδειγμα όπως κάνω εγώ με τις σκέψεις μου, δεν είναι πάντοτε εφικτό να τις καταλάβουν ή να τις αποδεχτούν όλοι. Και ξέρετε κάτι; Είναι απολύτως αποδεκτό.
Το πρόβλημα είναι ότι πολλές φορές, προσπαθώ να είμαι κατανοητός, αλλά λόγω δυσλεξίας και όχι μόνο, ίσως το κείμενο να φαίνεται χαοτικό. Και αυτό είναι που με κάνει μοναδικό, όπως εσάς σας κάνουν αυτά που έχετε περάσει στη ζωή σας.
Όμως, όταν θέλετε να πείτε κάτι, είτε με τα πιστεύω σας, είτε με τα "θέλω" σας, είτε με τα δικαιώματα, είτε δεν ξέρω κι εγώ τι, αν ο άνθρωπος που θα το διαβάζει δεν μπορεί να το καταλάβει, τότε δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα πιστεύουμε. Και καλοπροαίρετα να το πεις, αν ο άλλος έχει μονόπλευρη οπτική, τότε… ό,τι και να πείτε, δεν…
Η "Αλήθεια" της Επιστήμης και της Ιστορίας: Ποιος Πληρώνει την Αφήγηση;
Όπως, καλή ώρα: "Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟ." Ξέρετε πού είναι το πρόβλημα σε αυτό; Αφήστε με να σας δώσω την οπτική μου.
Η επιστήμη δεν είναι ελεύθερη. Πολλές φορές τα χρήματα κάνουν κουμάντο, όπως στα περισσότερα πράγματα, όπως λέει και το λαϊκό άσμα "για τα λεφτά τα κάνεις όλα, για τα λεφτά δεν με αγαπάς". Οπότε, όταν εγώ έχω κέρδος από το να δώσω, καλή ώρα, 10 εκατομμύρια, αλλά ξέρω ότι σε βάθος χρόνου θα βγάλω 100 εκατομμύρια, είναι λογικό να δικτυωθώ παντού ώστε να έχω τα μέσα και τα έξω μου. Παράδειγμα, ένα σκάνδαλο που ακούστηκε ότι σε διαβητικές εκδηλώσεις, χορηγός είναι μια γνωστότατη εταιρεία αναψυκτικού. Οπότε, ζάχαρη + διαβήτης = εκρηκτικά αποτελέσματα. Μπορώ να πω ότι έτσι καταπολεμάμε το πρόβλημα στη ρίζα;
Καλή ώρα, η Ιστορία. Κάποιοι λένε κάτι για μια χώρα, τα οποία μπορεί να ισχύουν ή όχι, και απλά δεν κοιτάζουμε τι λένε, ποιοι μπορεί να είναι από πίσω, τι όφελος έχουν να λένε ό,τι λένε, και άλλα πάρα πολλά. Έτσι μπορούν να σπείρουν τον σπόρο του κακού, να διαστρεβλώσουν λέξεις ή έννοιες και ιστορικά γεγονότα για δικό τους όφελος.
Το Παράδοξο των Δασκάλων: Σχολείο vs. Φροντιστήριο
Άλλο ωραίο παράδειγμα είναι με τους δασκάλους. Δεν τα καταφέρνουν στα σχολεία να έχουν υπό έλεγχο τους μαθητές, αλλά στα φροντιστήρια τους έχουν υπό έλεγχο και παράλληλα είναι και καλοί μαθητές.
Δικαιώματα και Υπερηφάνεια: Η Σημασία της Πραγματικής Αξίας
Άλλο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό μου τώρα, καλή ώρα είναι με τα δικαιώματα και τις υπερηφάνειες. Όταν είσαι πολίτης ενός τόπου, είτε είσαι ιθαγενής, είτε είσαι άτομο που έχει έρθει από αλλού, μάντεψε: θα μπορείς να έχεις τα δικαιώματα που έχει ο ντόπιος, αλλά με τη διαφορά ότι δεν μπορείς να φέρνεις εσύ τα δικά σου και να τα επιβάλλεις. Αν δεν σου αρέσει, μπορείς να γυρίσεις πίσω.
Ή η υπερηφάνεια που διαλαλείται τόσο δυνατά τα τελευταία χρόνια, με διάφορα θέματα: Να είστε υπερήφανοι που είστε καλοί άνθρωποι και πολίτες αυτού του τόπου και του πλανήτη, όχι για τα δικά σας "θέλω" ή πιστεύω. Αυτό καταλαβαίνετε ότι είναι κάπως αστείο.
Είναι σαν να λέω είμαι υπερήφανος που είμαι 30 και διατηρούμαι σωματικά μπροστά στους συνομήλικους μου. Είναι αστείος και γελοίος λόγος. Να είμαι υπερήφανος που, παρόλο τις δυσκολίες που έχω περάσει και περνάω και συνεχίζω να πορεύομαι χωρίς να τα παρατάω, είναι κάτι καλύτερο κατά τη γνώμη μου.
Είναι αστείο να λέω ότι έχω δικαιώματα τα οποία τα κατεβάζω από το κεφάλι μου, που δεν συμπίπτουν με τα κοινά. Και απλά επειδή μιλάνε κάποιοι για αυτά σαν το μεγάλο πράγμα της ζωής και στο τέλος τους παρατάνε.
Είναι και σαν τους κανόνες ένα πράγμα: οι ίδιοι που θέλουν κανόνες, αν εφαρμοστούν σωστοί κανόνες, δεν τους θέλουν στο τέλος της ημέρας… Οπότε, προσέξτε τι θέλετε, τι δεν θέλετε, πώς θα το διατυπώσετε. Γιατί πολλές φορές, αντί να αποκτάτε υποστήριξη, χάνετε και αυτούς τους λίγους που μπορεί να θέλουν πραγματικά να σας υποστηρίξουν. Γιατί σίγουρα οι περισσότεροι το κάνουν από ανθρωπιά, ναι μεν, αλλά τα χρήματα τους ψιθυρίζουν ωραία πραγματάκια στα αφτιά, γιατί όπου γυρίσει η μόδα, θα πάνε και αυτά.
Συμπέρασμα: Αρμονία, Τάξη, Παιδεία, Οργάνωση – Χωρίς τον "Μπαμπούλα" του Κράτους
Αυτό που έχω να πω εγώ είναι:
Αρμονία. Τάξη, Παιδεία, Οργάνωση. Τα κάνουμε και μόνοι μας αυτά, δεν είναι ανάγκη να έχουμε το κράτος σαν μπαμπούλα.
Όλα αυτά είναι σκέψεις από έναν φίλο που βρίσκεται μακριά.
Δημοσίευση σχολίου